Misschien is er geen gamer die nog nooit van de Tony Hawk's Pro Skater-serie heeft gehoord.
Ja, ooit maakte ze een echte doorbraak door veel spelers kennis te laten maken met skateboarden. Bovendien zijn sommigen op de planken gekomen nadat ze kennis hadden gemaakt met deze franchise. Maar niets duurt eeuwig onder de maan, en games over gevederde Tony zijn geen uitzondering. Langzaam maar zeker ging de serie bergafwaarts, werd eerst een soort spel over kerels van MTV, en verloor toen volledig zijn vroegere enthousiasme. Toen kwam EA uit en bracht virtuele sporten naar een heel nieuw niveau.
Wat is er zo geweldig aan Skate? Nou, ten eerste zijn dit echt nieuwe emoties en sensaties uit de gameplay. Op de voorgrond is hier het innovatieve flick-it-systeem, dat de bediening bijna intuïtief maakt. Met behulp van de stokken is de speler vrij om alle trucs uit te voeren. En als je min of meer begrijpt hoe de benen van de atleet zich op dit moment gedragen, maar je hebt helemaal geen trickbook nodig. In veel opzichten is dit waar iedereen zo dol op is, zowel de game als de serie in het algemeen. Dit is een van de weinige games waarin je echt de controle over het personage krijgt. Het is eenvoudig: de ene stick bestuurt de beweging, de andere bestuurt de benen, de knoppen aan de voorkant stellen de versnelling in en de achterste nemen de handen eronder voor grijptrucs.
Het is ook vermeldenswaard de algemene stijl van spelen. Er zijn hier praktisch geen beperkingen: je kunt van elke springplank springen, je kunt langs elk hek glijden. Het board zelf is (net als de skater) flexibel geconfigureerd, zodat je voor elke speler de beste optie kunt bereiken. Als je wilt rijden, neem dan zachte wielen en maak de rupsbanden los voor wendbaarheid, maar als je op hellingen wilt springen, neem dan harde wielen. De game vergeet de semi-simulatie echter niet.
Als je niet in een bocht past of een stoeprand tegenkomt, zorg er dan voor dat je held elke kiezelsteen met zijn gezicht opraapt. Dus niet vergeten. Tegelijkertijd zien de taken er realistischer uit. Meestal is dit een soort competitie, foto- of video-opname met weinig beperkingen. Klinkt simpel, maar dat was het niet. Er moet een prijs worden betaald voor vrijheid, en in Skate betaal je met zweet en tranen. De schaatser kan over kleine obstakels vallen, omstanders tegenkomen, trucs verkeerd uitvoeren of over relingen vliegen. Er is veel minder van de arcade die in dezelfde Pro Skater zat: of je doet alles goed, of je test je gamepad op muurweerstand. Maar dit is de belangrijkste charme van het spel. In het begin haat je haar hevig en vervloek je iedereen die aan haar heeft gewerkt. Maar nadat je door een bijzonder lastige plek bent gegaan, krijg je het sterkste gaming-orgasme. In het algemeen, als je een fervent masochist bent, is Skate duidelijk iets voor jou.
Wat echt slecht is aan het spel, is het spelontwerp. Als het niet nieuw voor je is om met je gezicht op de stoep te slaan, dan zal de overvloed aan menu's daarna je zenuwen een grotere begraafplaats doen openen. Het spel is overdreven kritisch over de spelers. Het is de moeite waard om minstens één keer te vallen - begin opnieuw, maar bevestig daarvoor je keuze. En als je niet de gelukkige eigenaar bent van een harde schijf die de laadsnelheid van het spel vertraagt, wacht dan nog even. Kleine dingen, maar als je de taak keer op keer faalt, en opnieuw en opnieuw, kijkend naar de download, wil je onvrijwillig de schijf naar de hel gooien.
De taken zelf worden niet weergegeven op de algemene kaart: op de minikaart kun je zien op welke locatie ze zich bevinden, maar in welke PRECIES - kijk zelf. Ook het ontbreken van ogenschijnlijk simpele dingen, zoals lopen, heeft een negatief effect op het spel: in plaats van trappen moet je een omweg zoeken. Nogmaals, dit zijn kleinigheden, maar ze stapelen zich snel op en raken nog sneller verveeld.
Laten we eindigen met het spelgedeelte en verder gaan met de minder tastbare aspecten van het spel. De wereld is verdeeld in verschillende zones, die elk de spelers zullen aanspreken, een bruisende nieuwe stad, kronkelende straatjes van de oude stad of een gezellige buitenwijk. Elk van de zones heeft zijn eigen plaatsen om te skiën, zijn bevolking en zijn helden. Ja, de oudjes zijn weg - Skate biedt modernere skateboardlegendes. Hier zijn ze echter echt uniek: iedereen gebruikt zijn eigen schaatsstijl, zijn eigen stijl en zijn sponsors. En ja, het vinden van sponsors is een van de belangrijkste onderdelen van het spel. Als je meer geld wilt, gebruik dan sponsorborden en sneakers. Maatwerk heeft hier weinig effect, maar het is altijd leuk om in Nike of Thrasher van het merk te rijden. Ontbreekt dit? Maak je eigen skatevideo's en deel ze met je vrienden. En het uiterlijk van de game zelf is stijlvol, van video-inserts tot lettertypen in het menu. Vergeet de muziek niet. In Skate is de muzikale begeleiding meer gericht, rap en hiphop overheersen hier, bijna voorbij de rockkant, die natuurlijk de straatatmosfeer in de kaart speelt.
Over Skate kun je heel lang praten. De game verdient zeker aandacht, om nog maar te zwijgen van het feit dat het de moeite waard is om er een console voor te kopen. Het is tien jaar geleden dat het origineel uitkwam. De serie kreeg twee prachtige sequels en de smeekbeden van fans om het vierde deel te maken worden nog steeds getraceerd op Twitter van de uitgever. Het is moeilijk voor te stellen dat iets anders een hele gamecultuur zo kan opschudden, de lat zo hoog kan leggen. Skate is bijna perfect en de game-ervaring doorbreekt alle tekortkomingen. Misschien is het enige dat sterker is dan deze serie echt skaten.
