Van chronologie is het onwaarschijnlijk dat iemand op iets speciaals wachtte. Maar te mooi zag eruit als screenshots en klinkt te lekker in de annotaties "Pogingen om het heden te corrigeren met de hulp van het verleden en de toekomst."
Als gevolg hiervan was potentieel filosofisch, een vrij volwassen onderwerp hopeloos verloren met een slecht scenario. Dus voor wie dit project? Houd geen intriges vast: het is alleen voor die spelers die de artistieke stijl in screenshots leuk vonden. U ziet echter de aanbeveling "Blue", omdat voor gezinspassage de chronologie kan worden geconsolideerd.
In het algemeen kunt u de eerste seconden van de eerste seconden al een paar vragen stellen. Waarom ontwikkelaars het spel absoluut lineair hebben gemaakt. Zelfs geen afgelegen hoeken of paaseieren hier (waarschijnlijk, daarom zijn er hier geen prestaties). Er is geen bonus na het passeren van het spel, dus het wordt gevraagd: waarom maak je een puzzel die niet logisch is om te herbouwen?
De problemen hier en het script. In een project, duidelijk gericht op een kinderbudget, probeerden de makers de aard van de uitvinder ernst te geven. Het bleek niet zo heet. Natuurlijk is het goed dat de houding van het hoofdpersonage aan zijn partner - slak - voortdurend verandert, maar allereerst is de timing zeer gecomprimeerd om de personages goed te onthullen, en ten tweede voert het spel nooit de nadruk op Tegelijkertijd als twee karakters: in het begin van het spel werd in het hoofd van de hoek geplaatst, na de middelste slak. Onmiddellijk waren allebei nooit in het middelpunt van de aandacht.
Hun relatie is ook iets met iets: ongeacht hoe de protagonist zijn medere reiziger niet heeft behandeld, ze zal altijd stom glimlachen en niet eens proberen het opkomende conflict te ondersteunen. De wetten van het theater (over conflicten) mogen niet worden verwaarloosd in games. Voorbeeld: Snail kreeg de uitvinder Chatter. Hij betrapte haar, en het lijkt haar hoe dan ook - staat opzij met een domme glimlach. Precies één puzzelinventor vergeeft het (en voor huursoldeden heeft hij het nodig om te gaan), en wat zou u denken? Stop met slak chatten? Niets zoals dit!
In het tweede deel van het spel vertelt Snail over zijn moeilijke verleden. Verhalen zijn echt goed, zelfs doordringen, maar! Is het echt onmogelijk om haar gezicht te tekenen op die tijd een bedroefde, angstige, boze - enig ander, alleen zonder een idiote glimlach? Hoewel wat ik ben, - het heeft niet eens de animatie van de beweging naar links op het scherm - het gaat links naar links! En interactieve objecten worden vrij goed geanimeerd: misschien kost het om de nadruk te leggen op de hoofdpersonen in het nummer van de animatie?
Puzzels in principe zijn niet slecht en logisch, maar met de plot zijn op geen enkele manier verbonden. In dezelfde botanicula tijdens de passage lost de speler vaak op: help secundair karakter of negeren.Dit gaf een aangenaam gevoel dat je voelt wanneer iemand oprecht hielp. In chronologie, help help geen emoties om soepel te zijn. Zelfs grappige kruising van enkele tegengangers zijn niet bijzonder aangenaam. Ook opgelegde belachelijke beperkingen in puzzels, het lijkt onmogelijk om de slak te bellen, gewoon omdat.
Het spel heeft vier voor de hand liggende voordelen: grappige visuele stijl, goede muziek (zij het zonder openbaringen), de bescheiden prijs en korte duur, waardoor ze geen tijd heeft om verveeld te raken. In de MINUSES wordt al het andere opgenomen: verkreukeld, geen finale, een verwaarloosbare hoeveelheid taken, een zwak, botstemmend plot, hoewel om over de tijd over chips te vertellen en de gevolgen van oplossingen kunnen veel en grondig en grondig zijn. Bastion komt in de geest met een van de hoofdthema's: de gevolgen van de genomen beslissingen en het onvermogen om te vermijden wat afhankelijk is van de mensheid als geheel. Er is niets in de buurt bij chronologie.
Hoewel alle claims op het plot, duur en puzzels ongegrond zijn, als u zich herinnert dat het project duidelijk gericht is op het publiek van jonger. Deze game is familie, het plezier ervan zal zelfs dezelfde kinderen ontvangen, geen volwassenen. Neemt omdat eenvoudig: ouders als ze je vertellen wat ik moet doen. Ook past het spel voor degenen die op zoek zijn naar een mooi spel met eenvoudige, maar nog steeds interessante puzzels. Een ander publiek is het spel, zal hoogstwaarschijnlijk onnodig eenvoudig, kort en een zwak perceel hebben en niet bijzonder interessante personages. In ieder geval, in het genre van Adventure Fairy Tales, is Chronology een absoluut passerend project.
